انتقال خون هنگامی صورت می‌گیرد که خون اهداشده پس از تجویز پزشک، با تزریق در سیاهرگ دریافت‌کننده، به‌طور مستقیم در جریان خون او وارد می‌شود.
انتقال خون برای درمان بسیاری از مشکلات پزشکی فرد دریافت‌کننده، مانند بیماری‌های خونی، سرطان و نیز درمان برخی جراحت‌ها و جراحی‌های بزرگ که در آن خون از دست رفته‌است، دارای اهمیت است.
همچنین انتقال پلاکت در صورت پایین بودن پلاکت‌های خون یا اختلال در عملکرد آن‌ها و انتقال پلاسما برای تامین پروتیین‌های خون و توقف خونریزی ضرورت دارد.
خون اهداکنندگان داوطلب واجد شرایط لازم( با انجام برخی پایش‌ها )، توسط مراکز
خون و فراورده‌های خونی سالم به بانک خون مراکز درمانی تحویل و در مواقع نیاز برای یکی از بیماران نیازمند مصرف می‌شود.
در بیشتر موارد اهدا کننده، بیمار مصرف‌کننده خون یا فراورده را هیچگاه ندیده و نمی‌شناسد.
به رغم پیشرفت علم و فن آوری، تاكنون بشر از ساخت ماده یا محلولی كه بتواند كمبود ماده حیاتی خون را در بدن انسان جبران كند، عاجز مانده است.
كمبود خون، جز از طریق انتقال خون به بدن انسان قابل جبران نیست و این ماده حیات بخش، از بدن فرد اهداكننده آن تامین می‌گردد.
ایمنی و سلامت آن بستگی به اطلاعاتی دارد که توسط فرد داوطلب اهدای خون بیان می‌شود و وظیفه اخلاقی حکم می‌کند که وی در ارایه این اطلاعات، نهایت صداقت را داشته باشد.
از سوی دیگر، اهدا و دریافت خون، دارای مسایل اخلاقی و حقوقی ویژه‌ای است كه باید مراعات گردد.
بدین منظور در سال ١۹۸۰، مجمع بین المللی انتقال خون در مونترال، آیین نامه اخلاقی اهدای خون را تصویب كرد.
طبق مفاد این آیین نامه، بر دسترسی به خون عاری از خطر، رایگان بودن آن، عدم نیاز به جایگزینی خون اهدایی، رضایت آگاهانه دریافت كننده خون، حق عدم پذیرش خون توسط دریافت كننده و حق مطلع شدن از آسیب وارده به هنگام وقوع آن تاكید شده است.
منبع :
بازاریابی رابطه مند و مدل های آن